Candy ค่าเช่า 66 ค่ามัดจำ 120

ผู้เขียน : west

สำนักพิมพ์ : เอเวอร์วาย

จำนวนหน้า : 402

ราคาปก : 329

ตัวเอก : พี่แคน - น้องว่าน

เขาเป็นคนประหลาดๆ ผมรู้จักเขาครั้งแรกผ่านโซเชียลมีเดีย โปรแกรมนกแลร์รี่ตัวสีฟ้าสดใสที่ผลักดันผู้ใช้ให้เข้าสู่วิถีชีวิตการพูดคนเดียว เมื่อราวๆ ปี ก่อนจำไม่ได้ว่าเพราะอะไรถึงติดตามเขา ปุ่ม Follow ที่อยู่ตำแหน่งชวนพลาดพลั้งนั่นอาจจะเป็นคำตอบ แต่เพราะไม่ใช่พวกซ้ายจัดหรือขวาจัด ไม่บ่นการเมือง ไม่ก่อดราม่า ผมเลยไม่ถอนความเป็นเพื่อนออก วันๆ เห็นอัพโหลดแค่เพลงหรือไม่ก็รูปถ่ายอะไรประหลาดๆ แต่ไม่เคยโชว์รูปจริงของตัวเองให้เห็นสักที

โปรแกรมทวิตเตอร์ โยงลิงก์ไปถึงอินสตาแกรม โซเชียลมีเดียที่เน้นการสื่อสารผ่านรูปภาพ ข้อมูลเพียงน้อยนิดที่ได้จากในนั้นคือชื่อมหาวิทยาลัยและคณะที่เรียนอยู่ เหตุที่อยากสืบสาวราวเรื่องต่อก็เพราะเรียนที่เดียวกันแถมยังคณะเดียวกันอีกต่างหาก

คนใกล้ตัวหรือเปล่าวะ ด่าลงทวิตเตอร์ไปเสียมาก ไม่เชิงด่าหรอกแต่เวลาอารมณ์ไม่ดีก็ชอบไปง้องแงคนเดียวในโซเชียลมีเดียที่ไม่ได้เปิดเผยตัวตนจริงๆ ให้คนอื่นรู้เสียส่วนใหญ่นี่แหละ "ไอ้ว่าน" เสียงทุ้มทักมาก่อนที่ความแข็งของสันหนังสือจะทุบลงตรงท้ายทอยดังปั้ก ผมหัวทิ่มหัวตำหน้าเกือบโขกโทรทัศพ์มือถือ ส่วนคนทำหัวเราะร่วนก่อนหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พลางวางแก้วนมเย็นสีชมพูสดใสราดนมคาร์เนชั่นด้านบนจนเกือบล้นของโรงอาหารไว้ใกล้ๆ ไหนๆ ก็ทำร้ายร่างกายกูแล้วขอค่าทำขวัญหน่อยเถอะ ผมคว้าแก้วอีกฝ่ายหมับทันที

"กูถุยน้ำลายลงไปแล้ว" กำลังจะดูดเลยครับ เสียงเรียบนิ่งของ "ไอ้โต๋" เพื่อนสนิทก็ดังขึ้นลอยๆ อย่าประมาทมันเชียว ไอ้ห่านี่เวรตะไลของจริง "ทุเรศว่ะ" ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่นี่ใครถือ ถ้าไม่ใช่ผม เลยยกแก้วน้ำพลาสติกขึ้นดูดจนหนำใจ ไอ้โต๋ทำหน้าเซ็งหมายจะแย่งแก้วกลับคืน ผมเลยแกล้งเป่าลมใส่น้ำแข็งให้มันฟองปุดๆ แม่งเลย

"ไอ้เหี้ยว่าน อุบาทว์" "โหยแค่ลม อ่ะ กูคืน" "เอาไปล้างหน้าแม่มึงเถอะ" โต๋เต๋ทำหน้าพะอืดพะอม ผมยิ้มรับหน้าบาย "โหย ขอบใจ" "สันดานแบบนี้ไงถึงไม่มีใครเอา" จิ้ก เจ็บฉิบหาย "หน้าตาก็ดีแท้ๆ ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นคนแบบนี้นะ ไม่โหวตให้เป็นเดือนคณะเมื่อปีที่แล้วหรอก เสื่อมเสียชื่อเสียงคณะวิศวฯ หมด คนอื่นเขาเลยคิดว่าพวกเราซกมก รู้ตัวไว้เลยไอ้ว่าน เพราะมึงคนเดียว"

"โห ถ้าจะด่าขนาดนี้เอาพ่อกูลงมาเล่นด้วยเลยไหม" ผมมองค้อนไอ้โต๋แต่ไม่คิดจะเถียงอะไรให้มากมาย อยากด่าไป เพราะยังไงตอนนี้กูก็ได้น้ำฟรีมาแดกแล้ว "โต๋เพื่อนรัก" "ไม่ต้องมารักกูเลยไอ้เหี้ย" ชายหนุ่มคร้ามคมผุดลุกขึ้น ผมดึงขอบกางเกงมันไว้ เจ้าตัวถึงกับร้องเสียงหลง "ไอ้ว่าน" "ขอลอกหน่อย" "ไม่ให้" "เฮ้ย มึงจะฆ่ากูลงเหรอ" ผมทำหน้าขอร้อง "ให้ทำเองตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเนี่ย อีกสิบห้านาทีเอง" "เรื่องของมึง" "พี่โต๋คร้าบบ" กูไหว้ล่ะ ถ้าไม่มีงานส่งวันนี้คือหายไปห้าคะแนนเลยนะเว้ย หนึ่งเกรดเชียวนะมึง จากเอฟกลายเป็นด็อกได้เลยนะ "เดี๋ยวซื้อนมเย็นคืน" "พร้อมลูกชิ้น" "หนึ่งไม้" "โง่แล้วเสือกวกอีก" "ฉลาดได้แค่นี้แหละ เป็นเวรเป็นกรรมของกูเอง" ไอ้โต๋ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เอาสมุดรายงานในกระเป๋าโยนมาตรงหน้าในที่สุด